subeqn

Pakiet udostępnia polecenia umożliwiające zmianę sposobu numeracji wzorów (środowiska: equation i nowe środowisko subeqnarray)

Jeżeli umieścimy kilka wzorów (środowiska eqation) wewnątrz środowiska subequations, będą one numerowane licznikiem podrzędnym (bez zmiany właściwego licznika wzorów) -- domyślnie licznik podrzędny jest reprezentowany jako kolejne, małe, litery alfabetu). Pakiet jest bardziej intuicyjny (mniej skomplikowany, ale wystarczający) w użyciu niż pakiet subeqnarray (p. także easyeqn i sublabel).
Przykład:

\begin{subequations}
  \label{db}
  \begin{equation}
    \label{db1}
    d^2 + e^2 = f^2
  \end{equation}
  We can refer to 
  equation~\ref{db2}, \ref{db} 
  and~\ref{db1}.
  \begin{equation}
    \label{db2}
    g^2 + h^2 = i^2
  \end{equation}
\end{subequations}

Pakiet udostępnia środowisko analogiczne do eqnarray -- różniące się sposobem numerowania poszczególnych wierszy (domyślnie jak w poprzednim przykładzie)

\begin{subeqnarray}
  \label{dd}
  x &=& y+z\label{dd1}\\
  u &=& v+w\label{dd2}
\end{subeqnarray}
This was equation~\ref{dd}, with parts~\ref{dd1} and~\ref{dd2}.

Sposób prezentacji licznika możemy zmienić, zmieniając definicję polecenia \thesubequation (definicja licznika podstawowego jest definiowana przez makroinstrukcję \themainequation; którą też można zmienić) np:

\def\thesubequation{\themainequation-\alph{equation}}

\def\thesubequation{\themainequation-\alph{equation}}
\begin{subequations}
  \label{db}
  \begin{equation}
    \label{db1}
    d^2 + e^2 = f^2
  \end{equation}
  We can refer to equation~\ref{db2}, \ref{db} and~\ref{db1}.
  \begin{equation}
    \label{db2}
    g^2 + h^2 = i^2
  \end{equation}
\end{subequations}

Pakiet jest dostępny pod adresem:
ftp://ftp.gust.org.pl/TeX/macros/latex/contrib/subeqn